ابوسلیمان محمد سجستانی
ملیت : ایرانی
-
قرن : 4
منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(وف ح 391 -380 ق)، فیلسوف، حكیم و عقاید نگار. معروف به سگزى و مشهور به منطقى. او به بغداد رفت و در آنجا رحل اقامت افكند و نزد متى بن یونس و امثال او درس خواند و مدتى نیز با یحیى بن عدى به سر برد و از او حكمت و منطق كسب كرد. وى نزد عضدالدولهى دیلمى دومین سلطان آلبویه بسیار محترم بود. ابوسلیمان استاد ابوحیان توحیدى و در ادب و شعر و طب و حكمت مردى مطلع بود، برخى تألیفات او عبارت است از: «صوان الحكمه»؛ «مقالهاى در مراتب قواى انسان»؛ «كیفیة الانذارات التى تنذربها النفس مما یحدث فى عالم الكون»؛ «كلام فى المنطق»؛ «تعالیق حكمّیه»؛ «مقالة فى الاجرام العلویه طبیعتها طبیعة خامسة»؛ «ملح و نوادر»؛ «اقتصاص طرق الفضائل»؛ «شرح كتاب ارسطو».[1]
منطقى، محمد بن طاهر بن بهرام سجستانى (سیستانى) منطقى و فیلسوف قرن چهارم (ف. پس از سال 391 ه.ق.) وى با عضدالدوله و صمصامالدوله معاصر و از اقبال و توجه مرا و وزراى آل بویه برخوردار بوده است.
تازه های مشاهیر
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}